Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2016

                                                   
                                               
Ιστορίες, δυστυχώς, αληθινές.


Με έχουν ρωτήσει κάμποσες φορές, ποιο είναι το αγαπημένο μου παιδικό βιβλίο, ή ποιο βιβλίο διάβαζα με ατέλειωτη ευχαρίστηση ως παιδί.  Ποτέ ωστόσο δεν με έχουν ρωτήσει, αν υπήρχε κάποιο βιβλίο που δεν μου άρεσε όταν ήμουν παιδί. Θεωρώ, όμως, πως τα αναγνωστικά μας γούστα και επιπλέον οι συγγραφικές μας επιλογές και το ύφος μας, ίσως και κάποια κομμάτια του χαρακτήρα μας, διαμορφώνονται, όχι μονάχα από τα βιβλία που μας έχουν σημαδέψει θετικά, αλλά και από εκείνα που μας έχουν σημαδέψει αρνητικά.
Υπήρχε, λοιπόν, ένα βιβλίο που όταν ήμουν παιδί δεν άντεχαν να ακούω ή να διαβάζω. Που μου προκαλούσε βαθιά θλίψη το άκουσμα και μόνο του τίτλου του. Ένα σφίξιμο στην καρδιά το εξώφυλλό του. Και συναισθηματική συντριβή η πλοκή της ιστορίας του. Μια στεναχώρια που έμενε ανεξίτηλη για μέρες μετά.
Και όμως, κάθε φορά που συναντούσα αυτή την παιδική ιστορία, είτε ως βιβλίο είτε ως κινούμενο σχέδιο- και αυτό συνέβαινε πολύ συχνά τη δεκαετία του 80’- καθόμουν βασανιστικά και το διάβαζα ή το παρακολουθούσα, ξανά και ξανά με μια και μοναδική προσμονή: να έχει διαφορετικό τέλος. Γιατί, πραγματικά, καθόλου δεν με παρηγορούσε το γεγονός ότι το κοριτσάκι πεθαίνοντας πήγαινε στον παράδεισο όπου συναντούσε την πολυαγαπημένη του γιαγιά!  
Δυστυχώς, όμως, εκείνη την εποχή δεν υπήρχε διαφορετικό τέλος για Το κοριτσάκι με τα σπίρτα.
Η ιστορία αυτή που είχε στοιχειώσει τα παιδικά μου χρόνια, γράφτηκε από τον Δανό λογοτέχνη Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, εκδόθηκε το 1845 και αντικατοπτρίζει την σκληρή εποχή του 19ου αιώνα στην Ευρώπη, όπου κυριαρχούσε η ταξική ανισότητα και η έλλειψη νόμων για την παιδική προστασία.  Η ιστορία διαδραματίζεται μάλιστα μέρες γιορτινές, παραμονή Πρωτοχρονιάς, κάνοντας ακόμη πιο σπαρακτική την κατάσταση και την κατάληξη του μικρού κοριτσιού.
Για ένα παιδί που ζούσε στο ασφαλές περιβάλλον μια επαρχιακής ελληνικής πόλης της δεκαετίας του 80΄ η ιστορία φάνταζε αδιανόητη και εφιαλτική. Και ποτέ, μα ποτέ δεν θα μπορούσα τότε να φανταστώ πως στο πέρασμα των χρόνων ο κόσμος μας θα γέμιζε κοριτσάκια και αγοράκια, με ή χωρίς σπίρτα, που θα λαχταρούσαν ό,τι και κείνο το κοριτσάκι, τη θαλπωρή ενός σπιτιού.

Εύχομαι η νέα χρονιά να χαρίσει σε όλους μας υγεία και σε όλα τα παιδιά του κόσμου που απειλούνται, ένα ζεστό σπίτι.
Καλές γιορτές!

Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2016

Επίσκεψη φιλαναγνωσίας στο 27ο Δημοτικό Σχολείο Λάρισας.
8/12/2016



Μια πολύ ενδιαφέρουσα και ουσιαστική συνάντηση με τα όλα τα παιδιά του 27ου Δ.Σ. Λάρισας, χωρισμένα ανά τάξεις. Ευχαριστώ θερμά το Σύλλογο Γονέων και τους εκπαιδευτικούς για την πρόσκληση και την προετοιμασία των παιδιών.







Η ζωγραφιά ανήκει σε μαθήτρια της Γ τάξης και τη ζωγράφισε κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης από τη δασκάλα τους του βιβλίου, Ένας κήπος στην τάξη μας.