Δευτέρα 8 Απριλίου 2013

Επίσκεψη στο 12ο Δημοτικό Σχολείο Λάρισας



Ευχάριστα ξεκίνησε η εβδομάδα με πολλές παιδικές φωνές και πολλά-πολλά χαμόγελα από τα παιδιά του 12ου Δ. Σ. Λάρισας.
Στις 8:15 ήμουν ήδη εκεί και τα παιδιά των τεσσάρων τάξεων, Α,Β,Γ,Δ ήταν επίσης πανέτοιμα…Είχαν διαβάσει απόσπασμα από τις Ιστορίες για δειλούς και θαρραλέους, είχαν συζητήσει το θέμα της ενδοσχολικής βίας με τους εκπαιδευτικούς και με περίμεναν για να μάθουν και άλλες λεπτομέρειες για τις... «κοτούλες» και τους «αχώνευτους»...

Και ενώ είχα προγραμματίσει να αφιερώσω μια διδακτική ώρα σε κάθε τάξη (τα παιδιά ήταν πολλά, κάθε τάξη δυο τμήματα και η πρώτη τρία…) να που εμφανίζεται με το…καλημέρα μια υπέροχη Δ΄ και αρχίζουμε να μιλάμε και να διαβάζουμε και να διαβάζουμε και να μιλάμε και έφυγε η ώρα…πέρασε το πρώτο συνεχόμενο δίωρο χωρίς να το καταλάβουμε…(οι δασκάλες ευγενέστατες δεν θέλησαν να μας διακόψουν…) ήρθε η ώρα για το διάλειμμα αλλά τα παιδιά ήταν ακόμη εκεί, συνέχισαν να ρωτάνε, να παρατηρούν, να σχολιάζουν, να λένε τις ιδέες τους…Πόσο τους ευχαριστήθηκα!
  
Εξίσου όμορφα περάσαμε και με τις επόμενες τάξεις με ωραία σχόλια και ενδιαφέρον από την πλευρά των παιδιών. Ευχαριστώ ιδιαίτερα τους εκπαιδευτικούς και τον διευθυντή για την πρόσκληση! Τους εύχομαι καλή δύναμη...
Κορίτσια της Γ΄τάξης προτίμησαν να περάσουν το διάλειμμά τους...διαβάζοντας!
Οι εκδηλώσεις τους για το βιβλίο συνεχίζονται και αύριο με πρόσκληση συγγραφέα και παράλληλη έκθεση παιδικού βιβλίου.

Και μια παρατήρηση:
Στους 3 περίπου μήνες που κυκλοφορούν οι Ιστορίες για δειλούς και θαρραλέους και στις επισκέψεις που ως τώρα έχω κάνει με αφορμή αυτό το βιβλίο, παρατηρώ πως τα παιδιά δείχνουν τεράστιο ενδιαφέρον για το θέμα της βίας και του εκφοβισμού.
Ειδικότερα δε, σε ότι αφορά το βιβλίο, συμπάσχουν με το θύμα, τον Ορέστη (σε βαθμό που τα μικρότερα όταν τους ρωτάω λένε πως θα ήθελαν να είναι στη θέση του…), θαυμάζουν τον παρατηρητή Γιάννη (σχεδόν όλοι τελικά ταυτίζονται μαζί του) θυμώνουν και νευριάζουν με το Ντίνο που ασκεί λεκτική βία στο συμμαθητή του και ελπίζουν στην πορεία του βιβλίου να τιμωρηθεί, αλλά τελικά να γίνει φίλος με τους υπόλοιπους…
Αυτό που με ξαφνιάζει ευχάριστα είναι πως στο βιβλίο ανταποκρίνονται εξαιρετικά καλά και οι μεγαλύτερες τάξεις, δείχνοντας αμείωτο ενδιαφέρον για την ιστορία και εκφράζοντας εκπληκτικές απόψεις και ιδέες, σημάδι πως τα παιδιά κατανοούν καθώς μεγαλώνουν πλήρως την επικινδυνότητα αυτής της συμπεριφοράς.