Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2012

Επίσκεψη στο 22ο Δημοτικό σχολείο Ευόσμου

Επίσκεψη στο 22ο Δημοτικό σχολείο Ευόσμου (Θεσσαλονίκη)

Το 2012 έκλεισε με την επίσκεψη στο 22ο δημοτικό Ευόσμου όπου με τα παιδιά της Α΄ και Δ΄ τάξης μιλήσαμε για χριστουγεννιάτικα βιβλία, πιστοί στο κλίμα των ημερών μια και η επίσκεψη πραγματοποιήθηκε στις 18-12.

Ευχαριστώ τα παιδιά της Δ΄ τάξης και τη δασκάλα τους για την όμορφη συζήτηση που κάναμε με αφορμή το βιβλίο μου, Τα καμώματα της χρυσαφένιας μπαλίτσας, αλλά και για τη συζήτηση που κάναμε και για το ενδιαφέρον που έδειξαν για τα βιβλία και τη συγγραφή γενικότερα.
Ευχαριστώ και τα πρωτάκια για την προσύλωση με την οποία άκουσαν αποσπάσματα από το βιβλίο, Η Ιφιγένεια και ο Καλικάντζαρος, αλλά και για την προθυμία  που έδειξαν να γίνουν... καλικαντζαράκια και να διηγηθούν τις σκανδαλιές τους...


Τα παιδιά ως... καλικάντζαροι διηγούνται τις σκανδαλιές τους...


Ευχαριστώ βέβαια και την κ. Αγγελική απο το βιβλιωπολείο BOOKS AND TOYS στον Εύοσμο (που πραγματοποιούσε έκθεση βιβλίου καθόλη τη διάρκεια της εβδομάδας στο χώρο του σχολείου) για την πρόσκληση.
 Εύχομαι σε όλους η καινούργια χρονιά να τους χαρίσει υγεία, σθένος σωματικό και ψυχικό για να ξεπεραστούν όλες οι αντιξοότητες...

Επίσκεψη στα σχολεία Αγίου Λουκά και Κρύας Βρύσης Πέλλας (16-12-2012)



Επίσκεψη στα σχολεία Αγίου Λουκά και Κρύας Βρύσης Πέλλας. (16-12-2012)

Την Κυριακή 16 Δεκεμβρίου είχα τη χαρά να βρεθώ στον Άγιο Λουκά και στην Κρύα Βρύση Πέλλας προσκεκλημένη του βιβλιοπωλείου Αλφαβητάρι, του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων, της ΔΗ.Κ.Ε.Π.Α. Πέλλας, του Δημοτικού σχολείου Αγίου Λουκά και του 2ού Δημοτικού σχολείου Κρύας Βρύσης.
Το πρωινό της Κυριακής συναντηθήκαμε λοιπόν με τα παιδιά του Αγίου Λουκά με αφορμή το βιβλίο ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΠΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΝΑ ΚΥΛΑ, για το οποίο τα παιδιά με την καθοδήγηση της δασκάλας τους ετοιμάζονταν καιρό πριν. Την ημέρα εκείνη δραματοποίησαν απόσπασμα του βιβλίου με απλό και όμορφο τρόπο και με πανέμορφα σκηνικά που έφτιαξαν μόνα τους, αποδεικνύοντας πως όταν υπάρχει θέληση όλα είναι εφικτά, και φανερώνοντας ταυτόχρονα πόσο πολυδιάστατα μπορεί να λειτουργήσει η επαφή με ένα λογοτεχνικό βιβλίο όταν υπάρχει διάθεση.

Ευχαριστώ λοιπό τη διευθύντρια του σχολείου και βέβαια τη δασκάλα της γ΄ δημοτικού (φωτογραφία κάτω)όχι μόνο για την πανέμορφη προετοιμασία των παιδιών για το συγκεκριμένο βιβλίο αλλά και για τη γενικότερη διάθεση με την οποία με υποδέχτηκαν και για τις ερωτήσεις που μου έκαναν. Όταν τα παιδιά ρωτούν όμορφα πράγματα σημαίνει πως κάποιος φρόντισε να τους γεννηθούν αυτές οι απορίες…


Με τη διευθύντρια και τη δασκάλα της γ΄ τάξης (δεξιά  κ. Σοφία Τόπκα) του δημοτικού σχολείου Αγίου Λουκά




Τα παδιά ετοιμάζονται για τη δραματοποίηση αποσπασμάτων από το βιβλίο ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΠΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΝΑ ΚΥΛΑ       




















Το απόγευμα της Κυριακής το ραντεβού μας ήταν στο Πνευματικό Κέντρο Κρύας Βρύσης Πέλλας σε μια συνάντηση ανοιχτή για το κοινό. Με αφορμή και πάλι το βιβλίο ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΠΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΝΑ ΚΥΛΑ εξειδικευμένη περιβαλλοντολόγος έκανε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα παρουσίαση για το ΝΕΡΟ στον πλανήτη μας.





 Τα παιδιά της β,΄γ΄και δ΄ τάξης του 2ου δημοτικού σχολείου Κρύας Βρύσης παρουσίασαν αποσπάσματα του βιβλίου και μου έκαναν ερωτήσεις σχετικές με το βιβλίο αλλά και τη διαδικασία της συγγραφής γενικότερα. Τα ευχαριστώ θερμά όπως και τις δασκάλες τους καθώς δούλευαν μήνες για αυτή την εκδήλωση.




Οι δασκάλες των τριών τάξεων του 2ου δημοτικού σχολείου Κρύας Βρύσης. Από αριστερά η κ.Ελένη Ρόσσιου, η κ. Μελίνα Χαρατσιάρη και η κ.Κατερίνα Κοροσίδου


Ευχαριστώ επίσης το βιβλιοπωλείο Αλφαβητάρι για την πρόσκληση και την εξαιρετική φιλοξενία, το Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων, τη ΔΗ.Κ.Ε.Π.Α. Πέλλας και βέβαια τον κόσμο της Κρύας βρύσης που αγκάλιασε την εκδήλωση και  γέμισε την αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου.
Τους εύχομαι ολόψυχα Χρόνια πολλά με υγεία! Η νέα χρονιά να φέρει σε εκείνους και τις οικογένειές τους γαλήνη, αγάπη, δημιουργική διάθεση…

Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2012

Επίσκεψη στο 1ο δημοτικό σχολείο Γοργοποτάμου (Μοσχοχώρι Λαμίας)



Επίσκεψη στο 1ο δημοτικό σχολείο Γοργοποτάμου (Μοσχοχώρι Λαμίας)
«Ταξίδι στην Τέχνη με πυξίδα το βιβλίο»

Το 1ο δημοτικό σχολείο Γοργοποτάμου στο Μοσχοχώρι Λαμίας, είχα την τιμή και τη χαρά να επισκεφτώ την Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου, προσκεκλημένη του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων που είχε την ιδέα και τη διάθεση να οργανώσει μια εβδομάδα ( 3/12-9/12) αφιερωμένη στο βιβλίο.

Τα παιδιά με αφορμή το βιβλίο μου ''Η Ιφιγένεια και ο Καλικάντζαρος'', γίνονται...καλικάντζαροι και διηγούνται τις σκανδαλιές τους. Αριστερά διακρίνεται η κυρία Κ. Πάγκου από το Σύλλογο Γονέων και Κηδεμώνων.


«ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΜΕ ΠΥΞΙΔΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ» ήταν ο τίτλος που έδωσαν στη δράση τους και αυτή η επιγραφή είχε αναρτηθεί στον προαύλιο χώρο του σχολείου, γνωστοποιώντας σε όλους πως εκεί πραγματοποιούνταν μια δράση διαφορετική από τις συνηθισμένες. 

 Θα ήθελα να ευχαριστήσω τα παιδιά των τεσσάρων τμημάτων της Α΄ και Β΄ τάξης του σχολείου για την αγάπη με την οποία με υποδέχτηκαν, για το ζήλο με τον οποίο συμμετείχαν στις δραστηριότητες που τους πρότεινα, αλλά και τις δασκάλες τους για την προετοιμασία των παιδιών και την ανάγνωση των βιβλίων μου πριν την επίσκεψη. Τους ευχαριστώ και για τις όμορφες κάρτες και τα μηνύματα και τις ζωγραφιές τις εμπνευσμένες από τα βιβλία μου που μου χάρισαν. Για μένα αποτελεί ακόμη μια ξεχωριστή εμπειρία που κρατώ φυλαγμένη στην καρδιά και στο μυαλό μου.



Τα παιδιά υποδύονται τον Ευγένιο και την Ζορζέτ και δραματοποιούν ένα απόσπασμα του βιβλίου ''Ενα ποντίκι αλλιώτικο από τα άλλα''.

Κάθε παιδί τραβά στην τύχη μια κάρτα με ευχές. Τι θα πετύχει; Τις ευχές της Ιφιγένειας ή...εκείνες του Καλικάντζαρου; Στο βάθος διακρίνονται οι δασκάλες των τάξεων.



Εβδομάδα βιβλίου - Δράση Φιλαναγνωσίας
 

Θα ήθελα να ευχαριστήσω και να συγχαρώ το Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων και ιδιαίτερα της κυρίες Βασιλική Χασναφέρη, Βίκυ Μανταφούνη και Κωνσταντίνα Πάγκου για την πρόσκληση και βέβαια για την ιδέα και τη διάθεση να οργανώσουν την "Εβδομάδα Βιβλίου".
Κατά τη διάρκεια της εβδομάδας οι προσκεκλημένοι συγγραφείς συναντιόταν με τα παιδιά στις τάξεις τους, συνομιλούσαν μαζί τους, διάβαζαν αποσπάσματα από τα βιβλία τους, γνώριζαν στα παιδιά τους ήρωές τους, έπαιζαν μαζί τους… Στόχος βραχυπρόθεσμος, να γνωρίσουν τα παιδιά τα λογοτεχνικα βιβλία. Μακρυπρόθεσμος, να τα αγαπήσουν. 
Έχει γίνει πια κατανοητό πως η φιλαναγνωσία, δηλαδή η αγάπη για το βιβλίο, δεν επιτυγχάνεται με παραινέσεις του τύπου: «Διάβασε παιδί μου κανένα βιβλίο!», ούτε με μαγικά και ξόρκια, ούτε βέβαια με ευχολόγια. Επιτυγχάνεται με βιωματικές δράσεις όπως αυτή, που έχουν στόχο να φέρουν τα παιδιά σε επαφή με τα λογοτεχνικά βιβλία και τους δημιουργούς τους και επιπλεόν να απαλλάξουν τη λέξη «βιβλίο» από τον καταναγκασμό και την πίεση της στείρας μάθησης με τα οποία είναι συνυφασμένο.

Η "εβδομάδα βιβλίου" ολοκληρώνεται την Κυριακή 9 Δεκεμβρίου. Το 1ο δημοτικό σχολείο Μοσχοχωρίου ανοίγει τις πόρτες του στο κοινό και όπως θα ταίριαζε σε μια γιορτή, υποδέχεται τους μαθητές, τους γονείς τους και κάθε ενδιαφερόμενο στην έκθεση παιδικού και εφηβικού βιβλίου, που πλαισιώνεται με εκπαιδευτικές δράσεις σχετικές με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, εικαστικά εργαστήρια και μουσικές παραστάσεις, γράφοντας τον επίλογο σε μια εβδομάδα γεμάτη εμπειρίες, εικόνες, λέξεις…
Όμως το ταξίδι  της φιλαναγνωσίας ολοκληρώνεται την Κυριακή, ή μήπως τότε ξεκινά; Αυτή δεν είναι η κατάλληλη ευκαιρία για τους ανθρώπους που βρίσκονται κοντά στα παιδιά (εκπαιδευτικούς-γονείς) να εκμεταλλευτούν το πλήθος των ερεθισμάτων που εκείνα δέχτηκαν κατά τη διάρκεια της εβδομάδας και να μην τα αφήσουν να ξεθωριάσουν στο πέρασμα του χρόνου, επιδιώκοντας να παγιώσουν το ενδιαφέρον που έχει ήδη αναπτυχθεί στα παιδιά για τα βιβλία;
 Για να γεννηθεί ή να ενισχυθεί η αγάπη για το βιβλίο χρειάζονται συνεχείς προσπάθειες. Ο ρόλος των δασκάλων είναι θεμελιώδης σε αυτό. Ο συγγραφέας φεύγει από το σχολείο έχοντας ανοίξει, θέλω να πιστεύω, ένα παραθυράκι προς τον μαγικό κόσμο του βιβλίου. Ο δάσκαλος όμως μένει και πρέπει να συνεχίσει να εμπνέει την αγάπη για το βιβλίο αρκεί… να το αγαπά και ο ίδιος.
Εν τέλει, οι δράσεις των συλλόγων γονέων, των δασκάλων, των εκδοτικών οίκων, των συγγραφέων, της οικογένειας, των βιβλιοπωλείων αποτελούν ψηφίδες στο μεγάλο ψηφιδωτό που λέγεται φιλαναγνωσία. Σε αυτό ο καθένας οφείλει να βάλει τη δική του ψηφίδα. Δεν έχει σημασία το μέγεθός της, σημασία έχει πως χωρίς αυτή δεν ολοκληρώνεται το ψηφιδωτό.

Και κάτι άλλο που μου έκανε εντύπωση:
Όταν οι κυρίες του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων μου έδωσαν το ενημερωτικό φυλλάδιο (τετράχρωμο, σε ιλουστρασιόν χαρτί, διακοσμημένο) που έφτιαξαν για να γνωστοποιήσουν στο πλατύ κοινό την εβδομάδα φιλαναγνωσίας, τις ρώτησα αν το είχαν κάνει ξανά (η οργάνωση ήταν υποδειγματική) και πόσους μήνες κράτησαν οι προετοιμασίες τους. «Πρώτη φορά το κάνουμε και η προετοιμασία κράτησε ένα μήνα!» μου απάντησαν και έμεινα άφωνη. Στο πίσω μέρος του φυλλαδίου αναφέρονται εννέα χορηγοί-συνεργάτες. «Και λίγοι είναι αυτοί που αναφέρουμε. Ντόπιοι παραγωγοί και εργοστάσια προσέφεραν προϊόντα και υλικά για τις εκδηλώσεις. Κανείς απ΄ όσους απευθυνθήκαμε δεν αρνήθηκε! Η τοπική κοινωνία αγκάλιασε τη δράση» επισήμαναν.
Στην πραγματικότητα μου επιβεβαίωσαν αυτό που πιστεύω: Όταν υπάρχει θέληση και όραμα μπορούμε να κάνουμε θαύματα. Αρκεί να πιστεύουμε σε αυτό που κάνουμε και στον σκοπό του.
Εύχομαι ολόψυχα σε εκείνες και τις οικογένειές τους,
Καλά Χριστούγεννα, Ευτυχισμένη να είναι η Νεα Χρονιά, 
με υγεία και αμείωτο ενθουσιασμό και όρεξη 
να προσφέρουν στα παιδιά…

Τα Χριστούγεννα μας χτυπούν την πόρτα



Τα Χριστούγεννα μας χτυπούν την πόρτα…

Ώρα για χριστουγεννιάτικα βιβλία!

Είναι αλήθεια πως τα Χριστούγεννα με ενθουσιάζουν. Πάντα τα αγαπούσα. Από παιδί λάτρευα να περνώ ώρες ζωγραφίζοντας ή διαβάζοντας δίπλα – τι δίπλα;- καλύτερα κάτω από το αναμμένο Χριστουγεννιάτικο δέντρο, χαζεύοντας τις μπαλίτσες, τα αγγελάκια, τους αγιοβασίληδες, το χιόνι από βαμβάκι (τη δεκαετία του 80΄ ήταν πολύ της μόδας…) σα να πάλευα να γίνω και γω ένα κομμάτι αυτού του τόσο παραμυθένιου και γαλήνιου σκηνικού… Αν και μεγάλωσα για τα καλά πια, εξακολουθώ να μαγεύομαι από αυτή τη ζεστασιά και τη θαλπωρή που αναδύουν τα Χριστούγεννα. 
Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που το πρώτο μου βιβλίο, Τα καμώματα της χρυσαφένιας μπαλίτσας, είναι χριστουγεννιάτικο, ούτε πως λίγα χρόνια αργότερα ακολούθησε ακόμη ένα, Η Ιφιγένεια και ο Καλικάντζαρος, γιατί υπέροχες οι μπαλίτσες, οι γιρλάντες και τα έλατα αλλά Χριστούγεννα χωρίς καλικάντζαρους γίνονται;
Βέβαια, δε μου αρκεί μόνο να γράφω χριστουγεννιάτικα βιβλία. Πολλά περισσότερα διαβάζω…Εδώ και μέρες αναζητούμε με τα παιδιά τα χριστουγεννιάτικα βιβλία που υπάρχουν στη βιβλιοθήκη μας από τις προηγούμενες χρονιές και μελετούμε ποια θα είναι τα νέα που θα έρθουν τη φετινή χρονιά για να κάνουν παρέα στα παλαιότερα, μα περισσότερο, σε εμάς…

Ανακαλύψαμε λοιπόν, μεταξύ άλλων, Τα χριστουγεννιάτικα δώρα της Γαβριέλας της Γιώτας Φώτου.
Η Γαβριέλα πηγαίνει στην πρώτη δημοτικού και είναι αποφασισμένη να μάθει σε χρόνο ρεκόρ γραφή και ανάγνωση για να αντιμετωπίσει ένα πρόβλημα που προκύπτει τα τελευταία δυο χρόνια με τα δώρα του Άγιου Βασίλη: Ότι ζητάει δεν της το φέρνει μία αλλά… τέσσερις φορές. Προφανώς το μπέρδεμα γίνεται γιατί η Γαβριέλα αναθέτει στους μεγάλους να ζητήσουν το δώρο της από τον Άγιο. Έτσι φέτος θα γράψει μόνη της το γράμμα. Αυτά που θα ζητήσει όμως θα εκπλήξουν τους μικρούς αναγνώστες…
Στην όμορφη ιστορία της, η Γιώτα Φώτου καταπιάνεται με ένα αγαπημένο θέμα των παιδιών, τα δώρα του Άγιου Βασίλη. Η Γαβριέλα μας κερδίζει με τον αυθορμητισμό και τη γνήσια παιδικότητά της, αποδεικνύεται απρόσμενα ολιγαρκής και γενναιόδωρη και βοηθά και μας να μιλήσουμε για τις έννοιες αυτές με τα παιδιά μας.
Το βιβλίο ανήκει στη σειρά Βατόμουρο (7-9 ετών) των εκδόσεων ΨΥΧΟΓΙΟΣ, μπορούν ωστόσο να το παρακολουθήσουν πολύ ευχάριστα και τα παιδιά του νηπιαγωγείου.


Κάπου εκεί στα ράφια μας συναντήσαμε και τον Άγιο-Βασίλη που έδειχνε πολύ στεναχωρημένος και αν κρίνουμε από τον τίτλο του βιβλίου της Σοφίας Παράσχου, Όταν έκλαψε ο Αϊ-Βασίλης δεν έδειχνε μόνο αλλά πράγματι ήταν…

 Σε αντίθεση με ότι θα περίμενε ο αναγνώστης, η ιστορία αυτή δε διαδραματίζεται σε κάποια χιονοσκέπαστη χώρα της Ευρώπης, αλλά σε ένα ζεστό νησί του Ειρηνικού Ωκεανού όπου ο Αϊ-Βασίλης καταφτάνει έχοντας διπλή αποστολή: α) να ξεκουραστεί γιατί είναι πτώμα από τις χριστουγεννιάτικες προετοιμασίες, β) να βοηθήσει την Κοραλλένια να βρει όνομα για το νησί της, στο οποίο παρεμπιπτόντως, βρίσκονται και οι G8 και καταστρώνουν σχέδια για το πώς θα…πληγώσουν και άλλο τον πλανήτη. Ο Άγιος, ο όποιος να σημειώσουμε πως παίζει το διαδίκτυο στα δάχτυλα, βρίσκει τη λύση, όπως παράλληλα συνειδητοποιεί και ο ίδιος πως δώρο για κάποια παιδιά είναι η τροφή, το νερό, το σχολείο, η ιατρική περίθαλψη, η ελευθερία, η δικαιοσύνη, η ασφάλεια…και αυτό τον κάνει να κλάψει.
Η Σοφία Παράσχου «χρησιμοποιεί» τον Αϊ-Βασίλη για να ευαισθητοποιήσει τα παιδιά σε ζητήματα που σχετίζονται με το περιβάλλον, τη συμβίωση με τους συνανθρώπους μας, την κατανόηση, την εμπιστοσύνη, την αξία της ανθρώπινης ύπαρξης και τελικά της αξία κάθε ζωντανού οργανισμού στον πλανήτη μας. Είμαι σίγουρη πως ο Αϊ-Βασίλης δεν θα είχε καμιά αντίρρηση!
Το αποτέλεσμα είναι ένα πρωτότυπο, καλογραμμένο και ευχάριστο βιβλίο που συνδυάζει την απόλαυση με την γνώση.
Ανήκει και αυτό στη σειρά Βατόμουρο (7-9 ετών) των εκδόσεων ΨΥΧΟΓΙΟΣ, θεωρώ ωστόσο πως θα ανταποκρινόταν σε αυτό καλύτερα παιδιά από 8 ετών και πάνω.